มองดูด้วยตาเข้าถึงใจไปมิได้ต้องใช้ความรู้สึกและรู้ตัวในความรู้สึกนั้นว่าเราเป็นอะไรกันแน่ที่สิ้นสุดของทุกอย่างคือ
ต้นไม้ที่นิ่งสงัด หากมีวิญญานไม่
ตุ๊กตาที่นิ่งสงัด หากมีวิญญานไม่
แม้กระทั้งธรรมใดใดที่รู้ควรปล่อยวาง สักแต่ว่ารู้นั้นแล สักแต่ว่าพิจารณาให้เกิดปัญญาเข้าสู่นิพพาน มิต้องแก่งแย่งธรรมภายนอกแต่อย่างใด จงแก่งแย่งร่างกายและจิตใจของตนให้พ้นทุกข์ ให้เกิดสติปัญญา สักแต่รู้ สักแต่เห็น เพื่อเป็นอุบายหลอกล้อจิตให้มีแต่ความสงบ ความว่างจาก ตัวตน ของตน
เป็นผู้มักน้อย คอยความตายเป็นนิจ
อย่าหวงอาลัยสิ่งใดๆ เพราะมันมีแต่ทุกข์
อะไรจะเป็นไปก็ให้มันเป็นไปตามธรรมชาตินั้นแล แม้กระทั้งร่างกายเราก็ให้มันเป็นไปตามธรรมชาติ
เมื่อพิจารณาให้รู้จักผิดถูก สุขทุกข์ ชั่วดี และตั้งตัวอย่าไปเบียดเบียนผู้ใด และสัตว์ใด ให้เกิดความทุกข์เศร้าหมอง ในวิญญานของเขา
ธรรมที่กล่าวข้างต้นขอให้ท่านพิจารณา อาจจะผิด จะถูก ชื่นชอบ หรือมิชอบ โดยตั้งใจ หรือไม่ตั้งใจ ก็ขอสักแต่ว่าพิจารณา นึกๆคิดๆไป อย่าไปยึดติดสิ่งที่คิดหรือสิ่งใดให้กระวนกระวายใจไม่เป็นสุขแท้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น