การศึกษา
การศึกษาบางครั้งต้องพึ่งตำรา บางครั้งต้องพึ่งผู้แนะนำธรรมะนั้น เมื่อมีทั้งตำรา และผู้แนะนำแล้ว สุดท้ายเลยคือปฎ้บัติ ให้เห็นรู้ด้วยตัวเอง อย่าพึ่งเชื่อนะ ลองอ่านก่อน สมัยผมเป็นเด็ก ผมเรียนวิชาพระพุทธศาสนาเนื้อหานี่ เยอะเป็นตับ ผมเดิมทีไม่ค่อยตั้งใจเรียนซักเท่าไหร่ เลยไม่เก่งกับเขาซักที มีแต่เรียนไปวันๆจนจบมาได้ก็บุญโขแล้ว ฮ่าๆๆๆๆ เนื้อหาเยอะมากๆๆๆ ทั้งประวัติพระพุทธเจ้าเอง ทั้งท่องจำ บทสวดมนต์ สิ่งที่สำคัญที่เน้นที่สุดคือ คำสอนพระพุทธเจ้าครับ พลาดประการใดขออภัยด้วยนะครับ
ข้อสงสัย(หาความกระจ่างจนไม่สงสัยในพระพุทธศาสนา)
มีอยู่ช่วงหนึ่ง ผมได้ยินคำว่า เรียนสูงแต่ยังมีโกรธอยู่ ทำไมหละ?? ผมจึงตั้งคำถามกับตัวเอง แล้วหาวิธีจนกระทั้งเจอหนังสือ"เข้าสู่นิพพาน"ราคาไม่ถึง 100 บาท(ผมจำไม่ได้แล้ว) เนื้อหาไม่เยอะมาก อ่านก็เข้าใจง่าย ผมอ่านจนหมดเล่มในเวลา 2 วันครึ่ง เพราะผมทำงานด้วยจึงไม่ค่อย อ่านอย่างต่อเนื่องซักเท่าไหร่ อันที่จริงอ่านแค่วันเดียวก็จบแล้ว เราจบจากการศึกษา ม.6 แต่พอมารู้แก่นพุทธศาสนาเหมือนกับว่าผมเป็นอนุบาลอย่างไง อย่างงั้น เพราะผมไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่า"ทางสายกลางและจิตที่ไม่ยึดติด"นี้เป็นอย่างไร เริ่มเรียนใหม่เลยก็ว่าได้
สิ่งที่รู้
มันทำให้ผมมีแรงบันดาลใจเขียนบทความสั้นๆนี้ขึ้นมาว่าจะทำอย่างไรให้ทุกคนบนโลกใบนี้จะรู้ทางสายกลางและจิตที่ว่าง ควรปฏิบัติอย่างไร
ทางสายกลางมี 2 แบบ
1.แบบทางกาย
2.แบบทางจิต
เพื่อเป็นการง่ายและไม่เสียเวลาผู้อ่านผมจะอธิบายง่ายๆและจะจบอย่างรวดเร็วครับ
ทางกายคืออยู่อย่างพอเพียง ง่ายๆ สบายๆ ไม่เบียดเบียน
ทางจิตคือปล่อยวางในอารมณ์ทั้งปวง(ทำให้เป็นให้ชำนาญทุกสถานการณ์) จิตนี่สำคัญที่สุดเลย
การปฏิบัติที่ง่าย
ไม่มีอะไรมาก พยายาม ดูแค่จิต ค่อยๆทำ ไม่ต้องฝืนมาก ว่าจิตมันทำไมถึงเป็นอย่างงี้ แล้วมาปรับใช้ในชีวิตประจำวัน สมุติว่าหงุดหงิด ให้ดูที่จิต นี่แหละ แล้วระงับค่อยๆ ระงับมัน ปล่อยความหงุดหงิดนั้นเสีย (จะหงุดหงิดทำไมเสียเวลาจริงไหม)เมื่อรู้วิธีปฏิบัติบางครั้งต้องมีการหลอกจิต คืออุบายนั้นเอง ใช้อุบายให้เป็น ขอแค่อุบายนั้นสามารถระงับจิตอันไม่พรึงประสงค์แล้วปรับใช้ในชีวิตประจำวันโดยไร้อารมณ์****(อุบายเช่นการหายใจเข้า ออกหรือดูที่จิตเลยแล้วระงับหรือตัดอารมณ์นั้นออก)
หมั่นดูจิต
ไม่ต้องไปถึงพระนิพพาน ขอแค่ว่าหมั่นดูจิต ว่ามันเป็นอย่างไร แล้วเรียนรู้กับมัน เท่านี้ก็เป็นพอ แล้วค่อยต่อยอดเอาครับ ต่อสู้กับจิตใจให้พ้น กิเลส ตัณหา เป็นอะไรที่สุดยอดมากๆครับ และพยามทำอย่างต่อเนื่องเห็นแจ้งเห็นจริง รู้แล้ว ว่ามันเป็นยังงี้นะ แค่นั้นพอครับ สบายๆ
จุดมุ่งหมายธรรมะ
จุดมุ่งหมายของพระพุทธศาสนาคือ นิพพาน (ไม่ยึดมั่นสิ่งใดในโลก ไม่ยึดมั่นสิ่งในในจิต)
ขอฝากไว้บทความสั้นๆไว้ด้วยนะครับ
